Jak to zwykle bywało zasnąłem w fotelu, a w ręku trzymałem gitarę. Jednak z kilkugodzinnego snu wyrwał mnie ten sam sen, a raczej koszmar o dziewczynie imieniem Sakura. Obudziłem się cały spocony a gitara upadła na ziemię. Spojrzałem na nią i poczułem się winny tego co przydarzyło się dziewczynie ze snu. Po chwili rozmyślań na temat dawnych czasów, odłożyłem gitarę na swoje miejsce i udałem się zabrać prysznic. Po wykąpaniu się nałożyłem na siebie strój shinigami, jak i również moje nietypowe Haori. Zawiesiłem również po prawej stronie swojego zanpaktou spojrzałem na niego i nagle znalazłem się w swoim wewnętrznym świecie.
Ta przestrzeń wyglądała bardzo nietypowo przypominała ona pustynie, a na tej pustyni stało  miasto zbudowano z piasku. Kinzoku stał na środku tego miasta a naprzeciw niego stał Seijaku który, nagle przemówił swoim metalicznym spokojnym głosem.
-Nareszcie Ci się udało zostałeś kapitanem gratuluje, bardzo się z tego powodu cieszę. Bo jak wiesz ja również będę miał z tego jakieś korzyści. W końcu natrafisz na przeciwnika przeciw któremu, będziesz musiał użyć całej mojej mocy.
-Nigdy-odpowiedziałem, jednak on tylko się psychicznie zaśmiał a całe miasto w ułamku sekundy rozprysło się.
Kiedy wróciłem do normalności podszedłem do szafki i wyjąłem z niej trzy lizaki. Ach te ziemskie słodkości, w Seireitei takich nie mają. Po czym spojrzałem na zegar i postanowiłem odwiedzić swojego przyjaciela z czasów akademii.

Usłyszałes miły głos który powiedział:
-Proszę
W pomieszczeniu ujrzałes dosyć młodego kapitana, który siedział na wygodnym fotelu a w ręku trzymał gitarę.
-Słucham, kim jesteś i w jakim celu mnie odwiedziłeś?- kapitan oddziału miał na twarzy szczery uśmiech.
Zauważyłes również ,że zwrócił on uwagę na twoje zdenerwowanie.
(opisz swoją reakcję)

Kapitan tylko wstał z fotela po czym się przedstawił:
- Kapitan IX oddziału Sabi Kinzoku, ale proszę Cię nie zwracał się do mnie nigdy przez per kapitan czy innym głupim urzędowym określeniem. Mów mi po prostu Kin lub Kinzoku jak wolisz. Ja też mam taką nadzieję Xanxus
Po czym znów rozsiadł się w fotelu i dokańczał swój monolog:
-Widzisz odkąd ja objąłem urząd tego oddziału wiele się zmieniło, różnimy się dość znacząco od reszty oddziałów, a to dlatego ,że każdy traktowany jest tak samo. Do naszych głównych obowiązków należy wykonywanie odgórnych rozkazów oraz wydawanie ,,Komunikatu Seireitei" którego wydawanie zostało przez pewien czas przerwane ze względu na to ,że od pewnego czasu nic się w Seireitei nie działo.
Powiedział po czym wskazał Ci siedzenie i wskazał ,że masz na nim usiąść, po czym wyciągnął z ogromnego biurka butelkę sake i dwa naczynia po czym nalał sobie i tobie.

(Opisz jak na to zareagowałeś)

Twój kapitan jednak tylko wybuchł śmiechem, bardzo głośnym.
- Od dawna nie słyszałem lepszego żartu, popatrz aż płaczę ze śmiechu. Posłuchaj Xan każdy z kapitanów ma o mnie swoje własne zdanie. Jedni uważają to za karygodne ,żeby traktować swoich podwładnych na równi sobie a inni ,że to bardzo dobre. Także nie musisz przejmować się tym przy innych dywizjach czy kapitanach jak się do mnie zwracasz, oni i tak są przyzwyczajeni do moich dziwactw. Po czym uśmiechnął się do Ciebie serdecznie. Po chwili jednak spochmurniał i powiedział dosć poważnym tonem:
-Jednakże będąc moim porucznikiem musisz wiedzieć ,że nie dane Ci będzie ujrzeć mocy mojego Zanpakutou ,ponieważ nie lubię z niego korzystać. Widziałeś ,że twój nowy kapitan wygląda na zasmuconego.

-Ale co ci mówiłem? Miałeś mi mówić po imieniu - powiedział twój kapitan jednak po chwili zmienił kompletnie temat.
-Chciałbyś może zająć się pewną misją?- zapytał Cię z poważną miną

-Tak myślałem ,że będziesz tym zainteresowany powiedział twój kapitan. Po czym podał ci kopertę w której zawarta była treść twojego zadania.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

http://www.deep-in-soul.pun.pl/viewtopi … d=211#p211
o tej pory pisz tam ;d